ceño
71enfadar — (Derivado del gallego portugués fado, destino desfavorable.) ► verbo transitivo/ pronominal Causar ira, irritación o disgusto a una persona: ■ al ver la multa en el coche se enfadó con el guardia urbano. SINÓNIMO disgustar enfurecer enojar * * *… …
72fruncir — ► verbo transitivo 1 Arrugar la piel de algunas partes de la cara en señal de enfado, mal humor o extrañeza: ■ cuando no consigue lo que quiere, frunce el ceño. SE CONJUGA COMO zurcir 2 Doblar una tela, un papel u otra cosa haciendo arrugas… …
73gesto — (Del lat. gestus < gerere, llevar a cabo, mostrar.) ► sustantivo masculino 1 Movimiento de las facciones de la cara o de las manos que ayuda en la expresión, o que expresa por sí mismo un estado de ánimo o una acción: ■ hace un gesto muy… …
74zuño — (del gr. «skýnion») m. Aspecto amenazador de alguna cosa. ≃ Ceño. * * * zuño. (Del gr. σκύνιον). m. ceño (ǁ demostración de enfado) …
75cenar — v (Se conjuga como amar) 1 intr Comer por la noche: cenar en el restaurante, Cenó con los periodistas , Cenó con precipitación 2 tr Comer por la noche generalmente un alimento sustancioso: En Nochebuena cenaron bacalao, romeritos, ensalada,… …
76cenar — Se conjuga como: amar Infinitivo: Gerundio: Participio: cenar cenando cenado Indicativo presente imperfecto pretérito futuro condicional yo tú él, ella, Ud. nosotros vosotros ellos, ellas, Uds. ceno cenas cena cenamos cenáis cenan cenaba… …
77cén — a o prid. (ẹ̑) zastar. ki je po nizki ceni, poceni: ceno blago; prim. ceno, cenejši …
78izklícati — klíčem dov., izklícala in izklicála (í ȋ) 1. napovedati udeležencem dražbe ceno stvari, ki se prodajajo: izklicevalec je izklical vse, kar je bilo na dražbi / posestvo so izklicali za zelo nizko ceno prodali 2. glasno imenovati: izklicati… …
79mešetáriti — im nedov. (á ȃ) 1. posredovati pri sklepanju kupčij, pogodb: nista se mogla sporazumeti o ceni, čeprav so vsi v krčmi mešetarili; kadar mu mešetari ta človek, vedno dobro proda 2. pog. pogajati se za ceno: dolgo je mešetaril, preden je kupil;… …
80načŕt — a m (ȓ) 1. kar vnaprej določa način, kraj, čas, da bi se kako dejanje uspešno izvedlo: načrt se je uresničil; držati se načrta; delati, imeti, narediti načrt; dokončen, neizvedljiv, podroben načrt; načrt za beg, potovanje; ima pripombe k načrtu… …