adúltero

  • 121JUNIA — I. JUNIA Calvina, decora et procax femina, sotor L. Silani, ob libetiora verba frattis, qui eam Iunconem nominavit, incesti fuit suspecta. Restituta a Nerone, post caedem Matris. Tac. Ann. l. 12. c. 4. II. JUNIA Familia, ex iis qui cum Aenea… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 122LONGINUS — I. LONGINUS Cos. cum Decio, A. U. C. 1239. LONGINUS Patricius Rom. primus Exarchus Ravennensis, a Iustino Iun. missus, in Italiam, loco Narsetis, A. C. 567. Longobardis, tum sedes in regione hac quaerentibus, se opposuit, ab Imp. postea revocatus …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 123MUTILIA Prisca — intima Liviae Augustae eiusquein animo valida, per quam, subornatô tamen eius adulterô Q. Iuliô Posthumô, Seianus Liviam suâpte naturâ potentiae anxiam, insociabilem nurui Agrippinae effecit. Tacit. l. 4. Annal. c. 12 …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 124ORESTES — I. ORESTES Archelai Macedoniae regis filius, qui, patre a Cratero occisô, impubes regnum adeptus est, sed, perfidiâ tutroris Aeropi, e medio sublatus, percussori suo in sexennium vacuam dominationem fecit. II. ORESTES Athenis quidam praemiator… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 125PELLEX — antiquis proprie ea dicta est, quae uxorem habenti nupsit, Fest. ut Concubina, quae caelibi viro, sine nuptiis cohabitat, Freinshemius Not. ad Curtium l. 3. c. 3. Huic poenam constituit Numa, Lege hâc: Pellex. aram. Iunonis. ne tangito. si.… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 126PYLADES — I. PYLADES Pantominus celebris, primus saltationis Artem, a Tragoedia et Comoedia separatem in scenam Latinam introduxit, eamque ex tribus saltationibus compositam, Tragicâ, Comicâ et Satyricâ excoluit expolivitque, ac Italicam vocavit, quod… …

    Hofmann J. Lexicon universale

  • 127adulterare — a·dul·te·rà·re v.tr., v.intr. (io adùltero) 1. v.tr. CO alterare, spec. con frode e a scopo di lucro, le caratteristiche di prodotti, spec. alimentari: adulterare il vino | OB fig., corrompere, snaturare Sinonimi: artefare, contraffare,… …

    Dizionario italiano

  • 128fornicatore — for·ni·ca·tó·re agg., s.m. CO che, chi compie atti di fornicazione | adultero {{line}} {{/line}} DATA: av. 1347. ETIMO: dal lat. tardo fornicatōre(m), v. anche fornicare …

    Dizionario italiano