cenobita
81monaco — / mɔnako/ s.m. [dal lat. tardo monăchus, gr. monakhós, der. di mónos solo, solitario ; il sign. 2 forse perché l elemento è solitario nel mezzo della capriata] (pl. ci, disus. chi ). 1. (eccles.) [uomo appartenente a un ordine monastico] ▶◀ [nel… …
82solitario — /soli tarjo/ [dal lat. solitarius, der. di solus solo ]. ■ agg. 1. a. [di persona, che ama la solitudine: un uomo scontroso e s. ] ▶◀ (poet.) solingo. ◀▶ (ant.) accompagnevole, socievole. b. (estens.) [di atteggiamento, modo di vivere e sim., che …
83asceta — com. anacoreta. * * * Sinónimos: ■ ermitaño, anacoreta, eremita, cenobita, penitente, monje, santón, faquir, sobrio, austero …
84cartujo — sustantivo masculino coloquial retraído, solitario, aislado*. * * * Sinónimos: ■ conventual, fraile, monje, cenobita ■ taciturno, solitario …
85ermitaño — sustantivo masculino (crustáceo) paguro, solitario. ermitaño, ña sustantivo eremita, anacoreta*. Eremita y anacoreta designan al asceta que vive en soledad, y especialmente a los primeros ascetas cristianos que se retiraban al yermo. Por ermitaño …
86seglar — adjetivo 1) secular. ≠ religioso. adjetivo y com. 2) lego, laico, civil. ≠ religioso, cenobita. Se aplica a las personas, así como a su forma de vida, indumentaria, etc., que no han recib …
87cenobismo — s. m. Vida de cenobita …
88cenobitismo — s. m. 1. Estado de cenobita. 2. Modo de vida seguido pelos cenobitas …
89monge — s. m. 1. Religioso de um mosteiro. 2. [Antigo] Cenobita. 3. [Popular] Misantropo …
90asceta — s. m. 1. mistico, eremita, anacoreta, monaco, cenobita CONTR. miscredente, materialista, ateo 2. (est.) persona austera, contemplativo CONTR. gaudente, vitaiolo, viveur (fr.) …