dedil
31and — is. Bir şey haqqında verilən təntənəli vəd, söz. // Sədaqətə riayət etmək haqqında rəsmi və təntənəli vəd. Əsgəri and. – Andına inanıram, xoruzun da quyruğu görünür. (Ata. sözü). Bu and ilə xəbər verir bizə cəbhədən; Bizim zəfər toplarının o… …
32axtalamaq — f. 1. Axta eləmək; heyvanın, ya insanın erkəklik vəzilərini çıxartmaq; burmaq. Dananı axtalamaq. Qoçu axtalamaq. – <Müfid:> Həkimlər və cərrahlar çağırdı, onların hamısı dedilər ki, bu iş ancaq körpəlik zamanında mümkündür. Hazırda bunları… …
33azğın — sif. 1. Azmış, yolunu itirmiş. Azğın düşmək – yolunu itirmək, yurdundan, məskənindən avara düşmək. // məc. Yoldan çıxmaq, pis yola düşmək. 2. məc. Qudurmuş, vəhşi, yırtıcı, amansız, önüalınmaz, sərt, şiddətli. Azğın küləklərlə gəlib üz üzə: Gah… …
34bir — say. 1. 1 rəqəmi ilə işarə olunan sayın adı, miqdar saylarının ilk vahidi. Üçdən bir çıxmaq. Beşin üstünə bir gəlmək. // Miqdarca tək. Bir cilddən ibarət kitab. 2. Zərf mənasında. Bir yerdə, birgə, birlikdə. Çörəyi bir yedik. 3. Sif. mənasında.… …
35bunca — z. Bu qədər, bu dərəcədə. Oldu sənə feyz bunca hasil; Bu vaqiədən zəmanə qafil. F.. Bunca cəfalərin görüb ol binəva könül; Ol bivəfayə gör, gənə ümmidvar olur. S. Ə. Ş.. // Bu böyüklükdə, bu ağırlıqda. Dedilər: Mura bax ki, bunca yükü; Qaldırır… …
36bəlakeş — sif. <ər. bəla və fars. . . . keş> bax bəladidə. Hər yan dedilər ki, ey bəlakeş! Gül çağıdır, olmagil müşəvvəş! F …
37cahan — is. <fars.> Dünya, aləm, kainat. Məndə sığar iki cahan, mən bu cahana sığmazam. Nəs.. Çıxdı günəş, doldu cahan nur ilə; Cütçü sürür tarlada cüt şur ilə. M. Ə. S.. Cahana gəlmək – dünyaya gəlmək, doğulmaq. Xoş gəlibdir xoş saatda cahana; Yox …
38doyuzdurmaq — bax doydurmaq. Yatdıq və səhər dedilər ki, gecə oğru inək hara isə əkilib və qarnını doyuzdurub, sübh tezdən qayıdıb gəlibdir. C. M …
39dönmə — 1. «Dönmək»dən f. is. 2. sif. Cinsini, nəslini dəyişmiş; dönmüş. // Dinini, məzhəbini, əqidəsini dəyişmiş. – Farsdan dönməsiniz, – dedilər bizə. Baxıb gözümüzün içinə dimdik, Onlar qəsd elədi mənliyimizə. B. V …
40duyuqsuz — sif. 1. Duyma qabiliyyəti olmayan. 2. zərf Xəbərsiz, xəbəri olmadan. Kəndlilərin hamısı bir birindən duyuqsuz halda yavaşca dedilər. . Ə. Vəl …
