dedil

  • 71təkfir — is. <ər.> din. köhn. Kafir elan etmə, mürtəd elan etmə, lənət oxuma; küfr, lənət. Təkfir etmək – lənətləmək, lənət oxumaq, kafir elan etmək, mürtəd elan etmək, dinsiz elan etmək. Ziddimə söz deyən olsaydı edərdim təkfir; İşimi qurdalasın,… …

    Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • 72varmaq — f. 1. Getmək, yetişmək, çatmaq, gəlmək, gəlib çatmaq. İstərəm kim, varayım kuyinə yüz qovğa ilən. K.. Leyli onun olsun, eylədim əhd; Var, indi sən et əlacına cəhd. F.. Səba, əhvalımı bir bir; Varıb ol yarə ərz eylə. M. V. V.. Səba, var,… …

    Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • 73xoxan — is. İfritə (adətən körpə uşaqları qorxutmaq üçün işlədilir). Yum gözünü, xoxu gəlir. – Atalar . . bununla bərabər yenə tamam doğru yola girmədilər . . uşaqların başlarına vurdular, gözlərini qorxutdular, «xoxan gəldi» . . dedilər. «Məktəb».… …

    Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • 74xoxu — is. İfritə (adətən körpə uşaqları qorxutmaq üçün işlədilir). Yum gözünü, xoxu gəlir. – Atalar . . bununla bərabər yenə tamam doğru yola girmədilər . . uşaqların başlarına vurdular, gözlərini qorxutdular, «xoxan gəldi» . . dedilər. «Məktəb».… …

    Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • 75xətm — is. <ər.> 1. Bitirmə, qurtarma, sona çatdırma. Xətm etmək (eləmək) – 1) bitirmək, tamamlamaq, sona çatdırmaq. Billah ki, nə xoş demiş Nizami; Bu babdə xətm edib kəlami. Füzuli; 2) din. oxuyub tamamlamaq, bitirmək (Quranı). Şaşırmış… …

    Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • 76yaxalamaq — 1. f. 1. Yaxasından tutmaq, boğazından yapışmaq. Cəllad Qəməri yaxalayanda vəzir, vəkil və bütün əhli məclis padşahın ayağına düşüb dedilər: – Şah, qəzəbini söndür! (Nağıl). Biz ayı vurulan yerə yetişəryetişməz itlər ayını yaxaladı. A. Ş.. 2.… …

    Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • 77yenmək — f. 1. Basmaq, məğlub etmək, qalib gəlmək. Onu yenməkdə əlbir olsaq biz; Çox gözəl bar verər diləklərimiz. A. Ş.. Nağını, Xaçoyu yendi cavanlar; Vuruşmasaq olmaz! – dedilər onlar. H. K. S.. 2. Bax enmək. İndi dünyada qayda belədir ki, birisi… …

    Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti

  • 78zinakar — is. və sif. <ər. zina və fars. . . . kar> köhn. Zina edən, qeyri qanuni cinsi əlaqədə olan (qadın və ya kişi). Dedilər ki, sizin aranızda binamazlar, oruc tutmayanlar, yetim malına qəsd edənlər, zinakarlar, əqidəsi süst olanlar vardır. Ə. H …

    Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti