gentil
11Gentil — (fr., spr. Schangtil), artig, feingesittet …
12Gentil — (franz., spr. schangtī, weiblich: gentille, spr. schangtīj ), sein, niedlich, nett, artig, freundlich …
13Gentil — (frz., spr. schangtih), fein, niedlich, artig …
14Gentil — (frz. schangtil), artig, feingesittet; G.ität, das von seiner Bildung zeugende Benehmen …
15gentil — Adj Gentleman …
16gentil — фр. [жанти/] gentile ит. [джэнти/ле] gently англ. [джэ/нтли] нежно, спокойно, мягко …
17gentil — adj. 2 g. 1. Nobre; de linhagem nobre. 2. Elegante, esbelto; formoso; amável. • s. m. 3. Nome de várias moedas de ouro do reinado de D. Fernando, que valiam entre 116 e 162 réis …
18gentil — obs. form of genteel, gentle …
19gentil — 1. gentil [ ʒɑ̃ti ] n. m. • 1488; lat. gentiles « étrangers, païens » ♦ Hist. relig. Nom que les juifs et les premiers chrétiens donnaient aux païens. ⇒ infidèle; gentilité. Saint Paul, l apôtre des gentils. gentil 2. gentil, ille [ ʒɑ̃ti, ij ]… …
20gentil — I. Gentil, [gent]ile. adj. Payen, Idolâtre. Il estoit fils d un pere gentil. Il est plus ordinairement substantif. Les Juifs appelloient, Gentils, tous ceux qui n estoient pas de leur nation. Saint Paul est appellé l Apostre des Gentils. la… …