parca
111mânca — MÂNCÁ, mănấnc, vb. I. tranz. 1. A mesteca un aliment în gură şi a l înghiţi; a folosi în alimentaţie, a consuma. ♢ expr. A (nu) avea ce mânca = a (nu) avea din ce trăi. A mânca pâinea cuiva = a fi în slujba cuiva; a se folosi de binefacerile… …
112parcea — PARCEÁ, parcele, s.f. (Rar) Carmac. – Din tc. parça. Trimis de valeriu, 13.09.2007. Sursa: DEX 98 PARCEÁ s. v. carmac, lot, parcelă. Trimis de siveco, 13.09.2007. Sursa: Sinonime parceá (pisc.) s. f., art. parceáua, g. d …
113pământ — PĂMẤNT, (3, 4, 5) pământuri, s.n. 1. Planetă a sistemului solar, locuită de oameni; p. ext. oamenii care locuiesc pe această planetă. ♢ expr. La capătul (sau marginile) pământului = foarte departe. De când (e lumea şi) pământul sau cât e lumea şi …
114yay — is. 1) Ok atmaya yarayan, iki ucu arasına kiriş gerilmiş, eğri ağaç veya metal çubuk 2) Farklı amaçlarla çeşitli biçimlerde yapılan esnek parça Araba yayı. Kilidin yayı. Kanepenin yayı. 3) Zemberek 4) Hallacın pamuk veya yünü atmak için tokmak… …
115sədparə — f. yüz parça; parça parça …
Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
116bölüm — is. 1. Bölmə işi. 2. Parça; bölünmüş hissə; pay, hissə. bölüm bölüm zərf Parça parça, hissəhissə, tikə tikə. Bölüm bölüm olmaq …
117cırmaq — 1. f. 1. Kağız, parça kimi şeyləri qıraqlarından dartaraq parça parça, doğramdoğram etmək. <Banıxanım:> Oğul, bu nə gündür düşübsən, sənin üst başını kim cırmışdır? «Aşıq Qərib». Gəray deyilən sözü eşitmir, verilən dərsi əzbərləmir,… …
118cüz — is. <ər.> Küll halında olan bir şeyin hissələrindən biri; hissə, qisim, parça. // din. Quranın bölündüyü otuz hissədən biri. <Durna:> Qoy 30 cüz Quran mənim ciyərimi parça parça doğrasın! C. C.. Xəlfə dib tərəfdə, köhnə palaz üstündə… …
119dəsmal — is. <fars.> 1. Əl üz və s. silmək üçün ensiz, uzunsov parça; məhrəba. Üz dəsmalı. Qab dəsmalı. Yaş dəsmalla bədənini sürtmək. – Səməndər dəsmalını qatlayıb çarpayısının başından asdı. M. Hüs.. <Mahmud> üz dəsmalı ilə yarasını… …
120köynəklik — sif. 1. Köynək tikilməyə yarar. Köynəklik parça. 2. is. mənasında. Köynək tikmək üçün yarayan parça. <Pərzad:> <Oğlum> bir gün olmaz ki, əliboş gəlsin. Bir gün tumanlıq alır, bir gün köynəklik alır. . N. N.. <Çimnaz>… …
