tizo
11palo — (Del lat. palus, poste.) ► sustantivo masculino 1 Trozo de madera más largo que grueso y por lo general de forma cilíndrica: ■ el perro recogía al vuelo los palos que le lanzaba . 2 Golpe que se da con un trozo de madera o con otro utensilio. 3… …
12attisoir — ou attisonnoir (a ti zoir ou a tizo noir) s. m. Ustensile qui, dans certains métiers, sert à attiser le feu. HISTORIQUE XVe s. • Jehannet frappa Raveilly d un fourgon ou atiseur de four, qu il tenoit, DU CANGE atticinari.. ÉTYMOLOGIE… …
13attisonnoir — attisoir ou attisonnoir (a ti zoir ou a tizo noir) s. m. Ustensile qui, dans certains métiers, sert à attiser le feu. HISTORIQUE XVe s. • Jehannet frappa Raveilly d un fourgon ou atiseur de four, qu il tenoit, DU CANGE atticinari..… …
14tison — (ti zon) s. m. 1° Reste d une bûche, d un morceau de bois dont une partie a été consumée. • Je trouve des tisons du feu de la Saint Jean, RÉGNIER Sat. XI. • J agace mes tisons ; mon adroit artifice Reconstruit de mon feu le savant édifice,… …
15tăciune — TĂCIÚNE, tăciuni, s.m. 1. Rămăşiţă dintr o bucată de lemn care a ars incomplet; cărbune sau lemn în faza de ardere fără flacără. ♢ expr. A nu avea nici tăciune în vatră = a fi foarte sărac. Nu i ard (nici) tăciunii în vatră, se spune despre un om …
16cisco — sustantivo masculino alboroto, bullicio, reyerta, pendencia, zipizape* (coloquial), pelotera, riña, lucha, altercado*, tiberio (coloquial). ▌ hacer cisco locución …
17ՄԱՐԳԱՐԷԱՆԱՄ — (ացայ, րէա՛ կամ ա՛ց կամ ացիր.) NBH 2 0217 Chronological Sequence: Unknown date, Early classical ն.չ.հ. προφητεύω propheto, tizo, vaticinor χρηματίζω oraculum edo, responsum do. Մարգարէ լինել կամ ձեւանալ. գուշակել. նախաձայնել, աստուածարել եւ խօսել …
18bulvė — bùlvė sf. (1) 1. I bot. daržovė, kurios šakniagumbiai turi daug krakmolo (Solanum tuberosum); tos daržovės šakniagumbis: Dygsta bùlvės kamaroj, diegus reikia skabyt Vv. Bùlvės apdygo, gali vagoti Skd. Nukaišiau (nuskutau) pietams bulves Skd.… …
19lepumas — lepùmas sm. (2) 1. R108, K → lepus 1: Sūnus nepanašus buvęs į savo tėvą, mėgdavęs lepumą ir nieko neveikdavęs rš. Koks jo lepùmas – valgyt lovon duoda! Ds. Tižo lepumūse svetimų pramonių S.Dauk. Valgė[je] ir gėrė[je] nu lepumo ir ištižimo visus …
20spunka — 2 ×spùnka sf. (1) Š, Rtr, NdŽ, KŽ, Rk, Sln žr. spunta 1: Nudrožk spùnką Rd. Smarki gira, net spùnką išmušė Slv. | prk.: Vieni tižo lepumūse svetimų pramonių, kiti, išsirpę po medaunyčias, vis į lenkų spunką veizėjo ir nu jos sau laimos laukė S …
